Vanaf het moment dat ik een instrument aanraakte was ik hooked.

 

Het begon met een lichtelijk dramatisch begin aan het keyboard (een instrument wat een zeer korte periode erg ge-hyped was), maar net als met elke hype: don't believe it!

 

Dit instrument stond in mijn beleving zo ver af alles wat met "echt" muziek maken van doen had. Tel daar bij op een docent die totaal fantasieloos lesgaf en ik die nooit binnen de lijntjes wilde blijven en in plaats van het boekje met "keyboard classics" volgen, Liever mijn eigen muziek creërde. Nee, ik zag het niet zitten om een cariérre als wedding singer na te volgen.

 

Enter the guitar;

Na lange onderhandeling met het ouderlijk gezag kreeg ik toestemming het keyboard aan de wilgen te hangen en mijn ware roeping na te jagen: gitaar spelen als Jimi en Kurt.

 

Dit bleek de enige juiste keuze en vanaf het moment dat ik een gitaar had is deze geen seconde meer van mijn zij geweken. Een succesvolle carriére als gitarist voor bands als Postmen en soulvation volgde. Totdat ik in 2006 getroffen werd door een herseninfarct en halfzijdig verlamd raakte.

 

Gitaarcarriérre down the drain dus.. 

 

Maar het vuur en de passie om te creëren bleef branden.

Ik moest alleen een nieuwe vorm vinden.

 

Terug naar het wit en zwarte plastic van het keyboard al zij het ditmaal on steroids, want met software kun je gelukkig heel veel kanten op. Naast muziek is film ook een grote interesse van me en nu zag ik de mogelijkheid om de twee bijelkaar te brengen als componist voor media, want beeld zonder geluid is als het ware ook een soort van 'gehandicapt' en zoals mijn cane me dagelijks ondersteund en sterker maakt zo wil ik muziek maken die op alle mogelijke manieren het beeld ondersteund en sterker maakt.